Sandra en Iwan
Het bedrijf Bocah Donya is onze passie, hulp bieden aan kinderen, jeugdigen met een andere culturele achtergrond Ons motto : Colour doesn’t make a difference. Onze kracht? We gaan voor kinderen en ouders door het vuur. We denken out of te box, werken met een gevarieerd team samen die verschillende hulpverlenings achtergronden en daarnaast verschillende culturele achtergronden hebben. We vinden het belangrijk dat de cliënten gezien worden, door te luisteren, uitleg te geven en aan te sluiten in hun eigen taal. Iwan:" Sandra en ik hebben samen het idee gekregen om Bocah Donya op te richten in 2019. Binnen het bedrijf doe ik de financiële administratie en ben ik ondersteunend bij het interne ontwikkelingsproces. Ik kom uit een ondernemersfamilie. Naast Bocah Donya heb ik samen met mijn broer een bedrijf, wat mijn vader 30 jaar geleden opgestart heeft. Binnen ons bedrijf zijn ook meerdere statushouders werkzaam. Wij vinden het belangrijk dat de statushouders in de maatschappij opgenomen worden. Vanuit mijn eigen afkomst en verleden als vluchteling kan ik mij goed inleven in de doelgroep Ik ben toen ik 10 jaar was zelf als vluchteling naar Nederland gekomen uit Suriname. Ik woonde in het gebied waar een heftige burgeroorlog gaande was. Mijn ouders hebben destijds alles achtergelaten omdat het te gevaarlijk werd. We zijn javaans, wat een bevolkingsgroep is binnen Indonesië. Na de afschaffing van de slavernij in Suriname zijn mijn voorouders geronseld uit Indonesië om in Suriname te gaan werken als gast arbeiders. Zij moesten zich ook aanpassen in een vreemd land waar ze niet zelf voor gekozen hadden. Mijn beide ouders zijn in Suriname geboren en hebben elkaar daar ontmoet. Toen ik na onze vlucht in Nederland aankwam hebben we pas na een aantal jaren een verblijfsvergunning gekregen. Suriname was destijds namelijk al onafhankelijk. Ik heb bij verschillende familieleden gewoond en kon uiteindelijk na een aantal jaren samenwonen met mijn ouders en broers in Alkmaar. Ik heb de mogelijkheid gekregen om in Nederland een nieuwe start te maken en mijn leven op te bouwen. Ik voel mij nog steeds nauw verbonden met Suriname en ben mij ervan bewust dat we het geluk hebben om heen en weer te kunnen reizen naar Suriname omdat de oorlog allang voorbij is. Dit is wat ik ook wens voor de vele vluchtelingen die naar Nederland zijn gekomen. Iedere vluchteling laat familie achter en zijn land waar hij geboren is. Het leuke aan Bocah Donya vind ik dat de mensen die bij ons werken enthousiast en gedreven zijn, een open blik hebben en kijken naar mogelijkheden voor deze veelal kwetsbare doelgroep.
