Sandra Apeldoorn
Het idee om te gaan starten met een eigen bedrijf kreeg vorm door de opgedane ervaringen en expertise in het (intercultureel) werken in de jeugdzorg. Ik wil mijn opgedane kennis delen met andere professionals. Voor basisscholen wil ik de verbinding maken tussen de jeugdhulp en de school. Gedurende 14 jaar heb ik met veel plezier gewerkt bij de Jeugd en Gezinsbeschermers en bij Stichting Nidos.
Bocah Donya: Wereldkinderen
Bij de Jeugd en Gezinsbeschermers werkte ik met hoog risico zaken, begeleidde ik multi-probleem gezinnen en organiseerde ik netwerkbijeenkomsten. De ervaring en expertise in het intercultureel werken heb ik opgedaan bij stichting Nidos door het volgen van meerdere interne trainingen in interculturele communicatie. De theorie pas ik met voldoening toe in de praktijk.
Mijn interesse voor andere culturen is ontstaan door het werken met de gezinnen, maar ook door mijn eigen gezinssituatie. Mijn gezin bestaat uit twee culturen, de Nederlandse en Javaanse cultuur.
Jeugdzorg en scholen
Het idee om basisscholen te ondersteunen is ontstaan vanuit mijn MR werkzaamheden op de school van mijn kinderen. Tijdens deze bijeenkomsten met het bestuur merkte ik dat de jeugdzorg steeds meer de school in komt. Voor de scholen is het vinden van de juiste jeugdhulp die passend voor het kind is soms lastig en vaak niet snel te regelen. Ouders willen soms niet dat hun kind een stempel krijgt of in het ondersteuningsteam besproken wordt. Ze staan wel open voor hulp en ondersteuning vanuit de school. In de praktijk merk ik dat de ouders opgelucht zijn; er wordt met ze meegedacht vanuit de school en het traject is passend bij wat zij willen voor hun kind. De school wilt dat er geschakeld kan worden met de gemeenten of hulpverleningsinstantie. De school ervaart verlichting van de werkdruk doordat het uitzoeken en regelen van de juiste hulpverlening bij hun weggenomen wordt.
"Netwerken is zo belangrijk, het kennen van de juiste wegen, doorpakken en de regie houden."
Twee culturen
In 2018 trouwde ik op de traditionele Javaanse wijze. Door het samen leven binnen twee culturen maar ook door het dagelijks werken met gezinnen uit andere culturen merkte ik hoe interessant het is om je te verdiepen in ieder zijn levenswijze.
De gebruiken, waarden en normen nemen mensen met zich mee en laten ze niet bij de grens achter. Om nieuwkomers goed te kunnen begrijpen en aansluiting te vinden is het belangrijk om zonder aannames in gesprek te gaan. Een cultuur is een uitgangspunt maar betekent natuurlijk niet dat iedereen het op dezelfde wijze uitvoert. Ik vraag de mensen in de gesprekken om verduidelijking en probeer mij in te leven in hun situatie. Vanuit daar probeer ik de brug te slaan tussen de twee culturen.
De taal moet hierin niet onderschat worden. Ik kom in de praktijk tegen dat wanneer een nieuwkomer de taal redelijk spreekt men ervan uit gaat dat de hulpvragen duidelijk gesteld kunnen worden. Echter spreken betekent niet altijd begrijpen.
"Het geeft voldoening wanneer je met kleine stappen een ander weer op weg kan helpen."